Opierając się na wartościach chrześcijańskich w praktyczny sposób pomagamy w budowaniu zdrowych rodzin.
Misja Służby Rodzinie to bardzo rożne formy działania, skupiające się na jednym celu: budowanie zdrowych rodzin.
Zapisz się na newsletter by pozostać z nami w kontakcie
Polecamy nasze książkowe bestsellery - "Wierzące Dzieci" - książki o tym jak wychowywać do wiary.
W partnerstwie z Fundacją Misja Służby Rodzinie powstał sklep internetowy z wyjątkowymi książkami.
Jako organizacja pożytku publicznego działamy wyłącznie dzięki dobrowolnym dotacjom.
Dzisiaj oficjalnie wystartował nowy serwis Fundacji nad którym pracowaliśmy przez ostatnie miesiące. Czekamy na wasze opinie na temat nowej formuły, nowej szaty graficznej i treści zawartych na stronie.
Zaczynamy nową szkołę rodzenia. Najprawdopodobniej już w następny piątek (14 listopada).
Chętnych prosimy o zgłaszanie sie emailowo:
msr (malpka) wa.onet.pl
W dniach 11-12 października uczestniczyliśmy w zjeździe programowym Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia. Była to okazja do poznania innych organizacji, dla których jak i dla nas prawo do życia jest podstawowym prawem człowieka, a aborcje jasno określa się jako zabijanie człowieka. Ciekawe prelekcje i warsztaty wzbogaciły nas o konkretne wyniki badań, statystyki i wiedzę z zakresu medycyny, socjologii i wielu innych dziedzin. (więcej…)
Już 4 lipca dowiemy się kto zostanie następnym prezydentem USA. Wiele wspólnot chrześcijańskich popiera kandydature McCaina, wiedząc, że kandydat demokratów Barack Obama popiera aborcję, adopcję dzieci przez pary homoseksualne i jest obrońcą terrorystów. Kandydat demokratów popiera również małżeństwa homoseksualne oraz chce wprowadzić zapis dotyczący tego do amerykańskiej konstytucji.
Módlmy się za wybory w USA i nie upadajmy na duchu, gdy notowania Baracka rosną, lecz tym usilniej prośmy. (Źródło: ChristianTelegraph.com)
14 pazdziernika odbyła się kolejna demonstracja przeciwko obniżeniu wieku szkolnego dzieci, tym razem z inicjatywy UPR. Nasza Fundacja dołączyła się do protestu, nie tylko aktywnie uczestnicząc wraz z transparentami, ale też składając protest do Ministerstwa Edukacji Narodowej.
Jako organizacja pozarządowa zajmująca się rodziną stanowczo protestujemy przeciwko planowanemu obniżeniu wieku szkolnego dzieci. Domagamy się całkowitego zrezygnowania z planu wprowadzenia obowiązku szkolnego dla 6-latków oraz zerówki dla 5-latków, a nie tylko jego przesunięcia w czasie o 3 lata.
Argumenty podawane przez rząd za w/w reformą uważamy za całkowicie chybione, widzimy zaś w tym projekcie poważne zagrożenia dla Polski, z których najbardziej groźne, to:
Tekst naszego pisma złożonego w MEN zawierający kompletne uzasadnienie (w formacie PDF).
(więcej…)
Nadesłane podziękowania:
Jestem Maja, mam 4,5 miesiąca i wspaniałego Anioła Stróża. Moje życie zaczęło się w Egipcie, chociaż zupełnie tego nie pamiętam, nic dziwnego – byłam wtedy mniejsza od ziarenka piasku. Jak już urosły mi uszy, słyszałam, jak rodzice strasznie się ze mnie cieszą. Aż pewnego dnia wszystko się popsuło: mama trafiła do szpitala. Musiała leżeć plackiem przez 1,5 miesiąca – szkoda, bo przestało tak miło bujać, a częściej niż piosenki, które wcześniej mi śpiewała, słyszałam, jak płacze. Dużo wtedy rozmawiała z Panem Bogiem. Lubiłam to, bo po każdej takiej rozmowie była taka spokojna. (więcej…)
Świadectwo Marty:
Od niespełna roku jestem mamą zastępczą dla dwuletniego Kubusia z zespołem Downa. Mam też trzech biologicznych synków (jeden z nich też ma zespół Downa) i 2 tygodnie temu urodziłam córeczkę.
Przyjęcie dziecka z domu dziecka do rodziny wiąże się z wieloma trudnymi sytuacjami, choćby z odrzuceniem, którego doświadczyło dziecko od samego urodzenia, jego potrzeba miłości i jednoczesne odrzucanie jej. Z całego serca chciałam kochać Kubusia, ale często było to bardzo trudne. Mały krzyczał, gdy coś mu się nie podobało, gdy coś go bolało (to jest zrozumiałe, nie umie jeszcze mówić), a także wtedy gdy nic się nie dzieje.
Początkowo starałam się to znosić, nie zwracając uwagi na te krzyki, ale moja wytrzymałość się skończyła. Sama też zaczęłam pokrzykiwać i żeby tego nie robić zaczęłam izolować się od Kuby. Wiedziałam, że obie reakcje są nieprawidłowe i coś muszę z tym zrobić. Z pomocą przyszli mi przyjaciele w Panu, którzy modlili się za mnie i dostawali słowa od Pana.
Zaczęłam walkę od nowa pamiętając, że „Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia”.
W tym czasie czytałam książkę dr Dona Colberta pt. „Pokonaj stres” i odkryłam coś, co pomogło mi posunąć się o krok dalej. Napisał mianowicie, że żadnej sytuacji nie można określić jako stresującej, a tym bardziej podać stopnia jej stresującego wpływu na człowieka. Interpretacja określonej sytuacji zależy ode mnie i mojej reakcji. Jeśli reaguję wybuchowo, to przy kolejnej takiej sytuacji wywoła ona większy stres i tak za każdym razem. Wtedy wpadam w nawyk reagowania wywołującego stres i w moim myśleniu określam tę sytuację jako wyjątkowo stresującą.
U mnie ten proces nastąpił, dlatego tak ucieszyło mnie to wyjaśnienie. Postanowiłam zmienić moje reakcje, aby nie pogłębiać trudności, ale je zmniejszać. I zadziałało! Już nie dostaję gęsiej skórki, gdy Kuba krzyczy, choć nie sprawia mi to przyjemności! Wiem, że Bóg posłużył się tą książką i wszystkimi, którzy się za mnie modlili, aby pomóc mi wyjść z sytuacji, która mi zaczęła się już wydawać bez wyjścia.
Czas pobytu poświęcamy budowaniu relacji ojców i synów: rozmowom co to znaczy być mężczyzną, być ojcem, być synem – co może dać „każda ze stron”, by w życiu rodzinnym układało się jak najlepiej.
W programie zajęcia nt. relacji tata-syn, dyskusje – a także zajęcia w terenie dla małych i „dużych” chłopców, wyłącznie w męskim towarzystwie.
Relacja z SAF 2008 przesłana przez Madzię:
SLOT ART FESTIVAL 9-13 lipca 2008
Co można robić przez 5 dni w opuszczonym zakonie cystersów?
Na pewno nie nudzić się! 🙂
Co roku w lipcu odbywa się 5 szalonych dni zabawy, nauki, rozwoju, tańczenia, śpiewania, skakania, leżenia bykiem na trawce, biegania po rozległym terenie opuszczonego opactwa, kąpania się w lodowatej wodzie, poznawania nowych ludzi, przegadywania całych nocy i dni z zaprzyjaźnionymi przemiłymi osóbkami, a przede wszystkim odkrywania Boga w sztuce, kulturze, muzyce, w innych ludziach, w sobie, w otaczającym nas świecie, przyrodzie, rzeczywistości…
Przez 5 dni masz czas na odkopanie zapomnianych talentów, otwarcie siebie na innych, NA BOGA…
5 dni daje siłe na kolejne 50, 55, a nawet 365, byleby do następnego slotu;)
Ale tak naprawdę, jeżeli odnajdziesz to coś co slot chce ci pokazać, siły jakoś tak same przychodzą;)
A teraz wracając trochę do historii: pierwszy raz slot odbył się w 1996 uczestniczyło w nim 250 osób, w roku 2008 na slot przyjechało ok 5 tys osób!
Z małego wyjazdu, stał się wielką imprezą skupiającą wielu ludzi z polski (i nie tylko) zainteresowanych kulturą alternatywną.
Trochę moich wrażeń:
Na slocie byłam już czwarty raz, prowadziłam kawiarenkę, przy scenie klubowej.
Jest to pewna odpowiedzialność, pewne zadanie do wykonania i nie zawsze proste, wolontariat, wymagający wiele poświęceń, ale ostatecznie to właśnie wolontariusze tworzą i stawiają na nogi cały festival. A dlaczego właściwie chcę tam jeździć??? Ponieważ łączy mnie jeden cel z ludźmi, którzy organizują slot. Mianowicie Bóg jest dla mnie wszystkim, jest ponad wszystkim, jest dla wszystkiego i od wszystkiego;) Jest moim celem w życiu. A żeby dokładniej to zrozumieć, warto pojechać na slot 😀
Podsumowując cytatem z corocznego informatora:
„Slot jest platformą jednoczącą ludzi, dla których chrześcijaństwo jest inspiracją do zaangażowania w działalność kulturalną, edukacyjną i społeczną. Slot to bardziej ruch niż organizacja – trudno wytyczyć granice ideom, zwłaszcza jeśli jej nośnikami są ludzie. Slot to również przestrzeń gdzie spotykają się ludzie otwarci i chcący dzielić się sobą, swoją sztuką i umiejętnościami.”
Jeżeli chociaż trochę zaciekawiłeś się tym opisem zerknij na stronę slotu: http://slot.art.pl/
Madzia